„Przecież obiecałaś” – matki mogą być niemal pewne, że te dwa słowa będą powracać do nich jak bumerang. Pokrewne poczuciu niesprawiedliwości rozczarowanie często budzi w dziewczętach złość na matki. Taka jest prawda, nawet jeśli w gruncie rzeczy niczego nie obiecywałaś. Dziwnym trafem pomysł rzucony mimochodem zapada córce w pamięć, jakby został wyryty w kamieniu. Jeśli zdarzy się, że plany ulegną zmianie, córka dochodzi do wniosku, że okłamałaś ją celowo. I znowu, obietnica, której nie udało ci się spełnić, może być nieistotna (np. napomknęłaś o pójściu na lody, ale coś stanęło ci na przeszkodzie) albo monumentalna (np. nie miałaś zamiaru powtórnie wychodzić za mąż, ale zmieniłaś zdanie). Twoja córka czuje się w pewien sposób zawiedziona bądź zdradzona. Jej oczekiwania nie zostały zrealizowane. W dodatku jej oburzenie może częściowo opierać się na fakcie, że kwestia, o którą toczy się spór, jest poza jej kontrolą. Denerwuje ją, że jest od ciebie zależna, skoro wolałaby czuć się samodzielna i móc wziąć sprawy w swoje ręce, zamiast pozostawiać decyzje tobie i narażać się na rozczarowanie. Skoro rozczarowanie jest nieuniknione albo po prostu stanowi część codziennych doświadczeń, twoja córka będzie musiała nauczyć się radzić sobie z tymi uczuciami. Choć nie możesz wszystkiego „ulepszyć”, możesz pomóc jej zrozumieć (jeżeli nie potrafi uczynić tego sama), że czuje rozczarowanie i być może gniew.
