CÓRKA: Okłamałaś mnie! Powiedziałaś, że zabierzesz Ker- ry, Deenę i mnie do kina, a potem tego nie zrobiłaś. Teraz już ci nie ufam!
NIE
MATKA: Jak śmiesz zarzucać mi kłamstwo! Teraz to już nigdy nie zabiorę cię do kina!
ALE
MATKA: Nie winię cię za to, że jesteś poirytowana. Przepraszam, w ten weekend się nie udało, musiałam cię rozczarować.
W ten sposób twoja córka dowie się, że rozumiesz jej uczucia i możesz je uzasadnić, mimo iż nie jesteś w stanie zmienić sytuacji. Gdy nabierze dystansu, będziesz mogła przystąpić do wyjaśniania różnicy pomiędzy nadzieją na zabranie jej w jakieś miejsce a obietnicą zrobienia tego, jak również różnicy między rozczarowaniem a okłamywaniem. Na tym etapie rzeczą decydującą jest honor i wiarygodność. Jeśli będziesz poważnie traktować obietnice i zobowiązania, jakie składasz córce, ona niezmiernie na tym skorzysta i prawdopodobnie przypomni sobie o tym w dorosłym życiu.