Jak wykazują badania empiryczne, liczba osób mających autorytet jest niewielka w stosunku do liczności środowiska, względem którego się je określa. Tak więc „tylko nieliczni naukowcy przyczyniają się do postępu nauki”. Na zakończenie rozważań dotyczących definicji autorytetu naukowego należy wspomnieć jeszcze o takich szczególnych przypadkach użycia tego pojęcia, w których podmiotem nie jest osoba. Coraz częściej w nauce współczesnej osiągnięcia naukowe są wynikiem pracy zespołowej. Klasycznym przykładem może być grupa francuskich matematyków publikujących swe prace pod kryptonimem „Bourbaki”. Można więc powołać się na grupę osób jako na autorytet naukowy. Niekiedy można mówić również o instytucji naukowej jako podmiocie autorytetu naukowego.