Możesz mówić wyłącznie słuszne rzeczy, ale jeśli twoje ciało mówi co innego, córka zauważy rozbieżność. Twoje pozawerbalne sygnały powinny emanować ciepłem i pewnością, by popierać słowa, zamiast je podważać. I tym razem córka uczy się na twoim przykładzie. Oto kilka rzeczy, na które trzeba uważać.
- Kontakt wzrokowy. Trudno jest znaleźć złoty środek między brakiem kontaktu wzrokowego z jednej strony, co może zostać odebrane jako chłód, robienie uników, czy nawet zamknięcie się w sobie, a intensywnym wpatrywaniem się w córkę z drugiej. Bądź jednak pewna, że jeśli nie opanujesz tego delikatnego manewru zgodnie z jej kryteriami, córka zareaguje w bardzo „pomocny” sposób, czyli zapyta: „Na co się tak gapisz?”.
- Położenie rąk. Dlaczego tak się dzieje, że w trakcie strofowania córek matki mają zwykle osobliwy nawyk grożenia im palcem? Chociaż nawet małym dzieciom nie trzeba chyba przypominać, że się do nich mówi, nastolatki uważają ten zwyczaj za szczególnie nachalny i protekcjonalny. Krzyżowanie z przodu ramion postrzegane jest powszechnie jako gest defensywny i dystansujący. Prawdopodobnie najlepsza jest swobodna, naturalna poza z ramionami zwieszonymi wzdłuż ciała.