Rozmaite układy sił między odkrywcą a jego współpracownikami mogą łatwo prowadzić do tego, że etykietka odkrycia zostanie ex post przypięta nie odkrywcy właściwemu, ale temu, który dane odkrycie potrafił przedstawić na światowym rynku nauki. Oczywiście i procesy odwrotne są możliwe: osiągnięcia i odkrycia współpracowników i kooperantów mogą być — na zasadzie „efektu Mateusza” [3] — przypisywane odkrywcy. W każdym razie Mertonowska analiza dotycząca tego, komu zostają przypisane odkrycia naukowe, mimo swej prostoty (uchwyconej przez wyżej wspomniany efekt) przynajmniej częściowo jest nieadekwatna, nie uwzględnia bowiem wewnętrznych dynamizmów, które pojawiają się w toku funkcjonowania szkoły naukowej.
