• Przykład 1: Odwoławszy w ostatniej chwili dawno zaklepane plany z kuzynkami, ponieważ przyjaciele zaprosili ją na koncert, córka upiera się, że „kuzynki wcale się nie przejmą”.
• Przykład 2: Przechodząc obok pokoju córki, słyszysz, jak zdradza przyjaciółce powierzony jej przez siostrę sekret, którego zgodnie z obietnicą miała nigdy nikomu nie wyjawić.
• Przykład 3: Córka z dumą chwali się znakomitym stopniem ; z ćwiczeń laboratoryjnych, których wyniki, jak sądzisz, przekopiowała z zeszytu koleżanki.

Zasadność konfrontacji. Nastolatki znane są z postrzegania siebie jako pępka świata. Mogą zachowywać się tak, jak gdyby zasady i normy przyzwoitości obowiązywały wszystkich z wyjątkiem nich. Możesz podkreślić swoje przekonanie, że córka nie powinna postępować wedle własnego upodobania, nie licząc się z prawami i uczuciami innych ludzi. Chociaż nie zadowoli wszystkich
z pewnością rozczaruje pewną liczbę osób w swoim życiu, nie chcesz, żeby była okrutna lub bezduszna. Jeśli zaś uczciwość jest dla ciebie czymś oczywistym, musisz zareagować na proces, który doprowadza ją do sukcesu, a nie jedynie na wynik końcowy. W twojej ocenie cel nie uświęca środków. Systematyczne przypominanie, kiedy zachowanie wykracza poza dozwolone granice, daje twojej córce narzędzia do czynienia tego samodzielnie, gdy osiągnie dojrzałość.