O ile w przypadku, proliferacji arbitralnie stwarzanych pojęć zazwyczaj jeden aktor jest źródłem rozmaitych pojęć, definicji i ich kolejnych interpretacji, o tyle w przypadku strukturalnego tańca miernot jeden lub kilka prostych paradygmatów jest w bezustannym użytku po to, aby stosować je do coraz to bardziej odmiennych sytuacji i okoliczności. Przyjmując powyższe założenia grupa niezbyt oryginalnych pracowników naukowych – poprzez konsekwentne stosowanie pewnych stałych wzorów-matryc i poprzez aplikowanie tych matryc do coraz to nowych dziedzin życia społecznego — może stwarzać pozory daleko idącej oryginalności. Zjawisko to jest dość niebezpieczne.