Pod tym nagłówkiem kryje się szeroki wachlarz strategii, z których wszystkie polegają na unikaniu bezpośredniego wyrażania uczuć. Gdy twoja córka jest niezadowolona z powodu
konieczności zrobienia czegoś, czego nie znosi (np. odwiedze- 1 nia dziadków, pójścia na nabożeństwo, pilnowania uprawiające- j go sport brata), może na przykład złapać nagle infekcję wiruso- \ wą albo dostać ostrej migreny. Taki rozwój wypadków potencjalnie usprawiedliwi ją i uwolni od wypełnienia obowiązków bez 5 żadnych scysji. Jeśli zapytasz ją wprost, czy jej objawy zostały spowodowane niechęcią pójścia dokądś albo wykonania jakiejś czynności, będzie uparcie twierdzić, że po prostu nie najlepiej się czuje, a twoje podejrzenia ją ranią („Wszystko jest w porządku; dlaczego miałabym być zła?”) Z powodzeniem uniknęła konfliktu. Niestety, nie zawsze będzie jasne, kiedy córka ukrywa swe uczucia. Na przykład nie sposób się zorientować, kiedy fantazjuje, że „policzy się” z kimś, kto ją rozzłościł, albo kiedy po cichu karci samą siebie. Gdy nastolatki uznają silne uczucia za niedopuszczalne, mogą czasem wyrażać skrywane napięcie albo wściekłość poprzez zaburzenia odżywiania, nadużywanie środków odurzających, samookaleczenia oraz niewłaściwe zachowania seksualne. Wszystkie te zjawiska, o czym była mowa w poprzednim rozdziale, powinny cię skłonić do poszukania fachowej pomocy.