Głębokie zrozumienie tego, co ona czuje, a przede wszystkim uznanie jej emocji i łączenie się z nią w tych uczuciach pomaga jej zdefiniować doznania. To rzecz pożyteczna, ponieważ nastoletnie dziewczyny bywają czasem niepewne tego, co czują. Twoja córka może znacznie lepiej uzewnętrzniać uczucia niż je identyfikować. Może na przykład unikać określonych sytuacji bądź działań z powodu nieuświadomionych obaw. Albo wrzeszczeć ile sił w płucach, grozić, że się wyprowadzi, zaciskać pięści i wwiercać w ciebie wzrok, który mógłby zamrozić wodospad Niagara, ale gdy zapytasz, dlaczego tak się złości, oznajmi: „Wcale się nie wściekam, po prostu cię nienawidzę!”. Jeśli potrafisz tolerować umiejętność manifestowania złości zajmowania stanowiska, dajesz córce bezcenną lekcję. Milcząco przyzwalasz na doświadczenie tej fundamentalnej, wrodzonej umiejętności. Zdolność posiadania i wyrażania emocji wzbogaca ludzkie życie. Nie akceptujesz jej form wyrażania bólu (np. kopania stołu, zostawiania brudnych naczyń, nazywania cię wiedźmą), ale pomagasz jej odkryć głębię uczuć. Utwierdzasz ją w umiejętności polegania na własnej percepcji, bycia sobą, ustanawiania własnych norm oraz asertywnego proszenia o to, czego pragnie – krótko mówiąc, wspierasz córkę w procesie stawania się zdrową młodą kobietą.
