Trudniej komuś, kto jakiś autorytet posiada (w sposób zasłużony lub nie), udowodnić, iż się myli w dziedzinie trudno sprawdzalnych poglądów dotyczących społeczeństwa niż w dziedzinie np. obróbki metali. Istniejący autorytet naukowy może być jednak w jakimś stopniu funkcjonalny w humanistyce: nie tyle dzięki bezpośredniemu rozstrzyganiu sporów naukowych za pomocą argumentacji, ile dzięki pośredniemu oddziaływaniu w dziedzinie doboru tematyki naukowej, w budzeniu motywacji do pracy intensywnej, w pokonywaniu trudności rodzących się w toku pracy naukowej. Władza oraz jej wpływ w daleko większym stopniu aniżeli autorytet mogą zniekształcać treść koncepcji naukowych.