Legenda naukowa przeczuwa jak gdyby ważkość zjawiska integralności badacza. Ci uczeni, ci twórcy szkół naukowych, którzy mogą przedstawić myśli szczególnie oryginalne, są — stosownie do powstania legendy naukowej — indywidualnościami szczególnie zintegrowanymi. Jest kwestią empirycznie otwartą, czy tak istotnie rzeczy się miały w historii rozwoju myśli naukowej, niemniej fakt,’że zazwyczaj legenda naukowa przypisuje wybitnym myślicielom szczególną integralność, interpretować można dwojako: albo tak jest istotnie, albo legenda naukowa celowo falsyfikuje swych twórców po to, aby nadać wyższą rangę ich dziełom. W rozważaniach powyższych zajmowano się przede wszystkim rozmaitymi spontanicznymi przejawami powstawania i rozprzestrzeniania się legend naukowych. W stosunkowo niewielkim zakresie (poza przypadkiem tzw. legendy naukowej dotyczącej teraźniejszości) brano pod uwagę możliwości celowego kreowania legend naukowych.